کنیا؛ بزرگترین متحد امنیتی رژیم صهیونیستی

کنیا مناسبات ویژه و گرمی با رژیم صهیونیستی دارد. آهارو کیناتا رئیس جمهور کنیا در جریان حضور خود در تل‌آویو پایتخت رژیم صهیونیستی که در فوریه سال ۲۰۱۶ صورت گرفت، بنیامین نتانیاهو را برای سفر به نایروبی دعوت کرد. کنیا در آموزه‌های رژیم صهیونیستی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است تا جایی که تئودور هرتزل نظریه‌پرداز پروژه صهیونیستی ارتفاعات الریفت در کنیا را به‌عنوان یکی از مراکز مورد توجه خود برای تشکیل دولت اسرائیل پیشنهاد کرده بود. اما این پروژه بعد از مدتی به فراموشی سپرده شد. نایروبی، پایتخت، یکی از مهمترین کنیسه‌های یهودی در آفریقا را در اختیار دارد. هیئت دیپلماتیک رژیم صهیونیستی سفارت این رژیم در کنیا را در سال ۱۹۶۳ افتتاح کرده است.

جمهوری کنیا کشوری در شرق آفریقا به‌پایتختی نایروبی است. مومباسا، کیسومو و ناکورو شهرهای مهم آن به‌شمار می‌رود، کشور کنیا به هشت استان تقسیم شده که هر کدام توسط یک استاندار اداره می‌شود. ۷۳ درصد مردم کنیا مسیحی، ۱۹ درصد بومیسم و ۶ درصد مسلمان هستند. زبان‌های رسمی آنان سواحلی و انگلیسی است.

امور سیاسی کنیا در چارچوب نظام سیاسی ریاستی قرار دارد که رئیس‌جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است. قوهٔ مجریه در اختیار دولت است. قوهٔ قانون‌گذاری میان دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده‌ است. کنیا در تاریخ ۱۲ دسامبر ۱۹۶۳ میلادی، رسماً از امپراتوری بریتانیا استقلال یافت.

اوهورو کنیاتا رئیس‌جمهور کنیا از سال ۲۰۱۳ به‌عنوان جوان‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ این کشور روی کار است. او با وجود اتهامات مطرح‌شده ضدش در دادگاه لاهه به‌عنوان رئیس جمهور انتخاب شده است.

او از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ در دولت کنیا به‌عنوان وزیر دولت محلی بود. او رهبر اپوزیسیون رسمی از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ بود و پس از آن معاون نخست‌وزیر کنیا شد. وی پسر جومو کنیاتا اولین رئیس‌جمهور این کشور است.

سازمان جاسوسی رژیم اسرائیل (موساد)، کنیا را بعد از آفریقای جنوبی ــ در دوره آپارتاید ــ بزرگترین هم‌پیمان اسرائیل در آفریقا می‌داند. کنیا همچنین به‌عنوان مرکز اطلاعاتی و پایگاه اصلی نفوذ اسرائیل در کشورهای شاخ آفریقا و سرچشمه رود نیل مطرح است. مناسبات امنیتی اسرائیل با کنیا به‌صورت رسمی و مداوم به زمان استقلال این کشور از انگلیس قبل از سی سال پیش بازمی‌گردد؛ البته این مناسبات پیش از آن نیز فعال بوده است، به‌عنوان مثال بعد از جنگ شش‌روزه اعراب و اسرائیل که بیشتر کشورهای آفریقایی نیز تعاملات خود با اسرائیل را قطع کردند، کنیا به تعامل خود با این رژیم در بعد تجاری و نظامی ادامه داد و تنها در ظاهر مناسبات دیپلماتیک دو طرف قطع شد.

روابط سیاسی و دیپلماتیک تل‌آویو و کنیا از سال ۱۹۶۳ آغاز شده و در حال حاضر سفارتخانه‌های دو طرف در نایروبی و تل‌آویو فعال است. در سال ۱۹۶۳ گلدا مایر وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی با سفر به کنیا با جومو کنیاتا پدر رئیس جمهور کنونی و رئیس جمهور اسبق کنیا دیدار و گفتگو کرد.

این دیدار اولین گام برای حضور رژیم صهیونیستی در کنیا بود. روابط دوجانبه تا سال ۱۹۷۳ برقرار بود، در این سال بنا به درخواست مصر روابط بسیاری از کشورهایی آفریقایی از جمله کنیا با اسرائیل قطع شد.

در سال ۱۹۸۷ اسحاق شامیر نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی از دولت کنیا خواست تا در برقراری روابط با این رژیم تجدید نظر کند و در نهایت در سال ۱۹۸۹ با سفر موشه آرنز وزیر امور خارجه اسرائیل به کنیا روابط دوجانبه از سر گرفته شد. در این سفر چندین موافقتنامه سیاسی، اقتصادی به امضای مقامات دو طرف رسید.

در سال ۲۰۰۲ و در جریان حمله الشباب به هتل پارادایز در شهر مومباسا، ۱۵ نفر از جمله ۳ صهیونیست کشته شدند، بعد از این حمله بسیاری از جهانگردان صهیونیست، کنیا را به‌سرعت ترک کردند. در سال ۲۰۰۷ و بعد از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری کنیا موجی از آشوب و ناامنی سراسر این کشور را فرا گرفت و طی زدوخورد بین نیروهای دولتی و مخالفان دولت هزاران نفر کشته و یا زخمی شدند. در این زمان رژیم صهیونیستی با اعزام یک هیئت پزشکی و مقداری دارو و تجهیزات پزشکی به کمک دولت کنیا برای مداوای مجروحین پرداخت.

با روی کار آمدن لیبرمن، سطح روابط رژیم صهیونیستی و کشورهای آفریقایی به‌ویژه کنیا رشد چشمگیری پیدا کرد. لیبرمن سعی داشت رژیم صهیونیستی را از انحصار حمایت چند قدرت غربی خارج و پایه‌های نفوذ این رژیم در مناطق مختلف جهان را تقویت کند.

در سال ۲۰۰۹ وزیر اطلاعات کنیا برای دیدار با همتای صهیونیست خود وارد تل‌آویو شد. در این دیدار «جرج سایوتی» به «آهارونویچ» وزیر اطلاعات اسرائیل گفت که نیروهای الشباب در زمان حاضر بر بخش وسیعی از سومالی مسلّطند و این تهدیدی بزرگ برای کنیا به‌شمار می‌رود. وی درخواست کرد رژیم صهیونیستی در جنگ علیه تروریسم کنیا را یاری دهد. به‌دنبال این توافق تیمی از برجسته‌ترین کارشناسان موساد راهی نایروبی شدند و طی یک دوره سه‌ماهه آموزشهایی را به نظامیان کنیایی دادند.

در سال ۲۰۱۰ نیز فرمانده ستاد مشترک کنیا با سفر به اراضی اشغالی خواستار آموزش و تسلیح نظامیان کنیایی توسط ارتش رژیم صهیونیستی شد، به‌دنبال این درخواست اسرائیل با فروش سلاحها و تجهیزات مدرن از جمله هواپیماهای بدون سرنشین به کنیا موافقت کرد. همچنین شرکت صهیونیستی ماگال که در زمینه تجهیزات امنیتی فعالیت می‌کند، چند فرودگاه و بندر این کشور از جمله فرودگاه بین‌المللی کنیاتا در نایروبی و بندر مهم و استراتژیک مومباسا را با جدیدترین تجهیزات امنیتی مجهز کرد.

به این ترتیب اسرائیل آموزش یگان‌های ویژه شبه‌نظامی در پلیس کنیا را تحت عنوان یگان‌های خدمات عمومی به‌عهده گرفت. این گروه روش‌های سرکوب تظاهرات‌ ضددولتی را از عناصر موساد آموختند. اسرائیل همچنین یگان‌های مبارزه با تروریسم را نیز در کنیا آموزش می‌دهد. یکی از مأموریت‌های این یگان، محافظت از رئیس جمهور این کشور در برابر حملات احتمالی است. موساد با یک گروهک نظامی سرّی موسوم به گروه ریکا نیز همکاری داشته است.

در حوزه اطلاعات، ضداطلاعات و جاسوسی نیز، کنیا مهم‌ترین پایگاه موساد در آفریقا است؛ این سازمان تحت پوشش شرکت هواپیمایی العال در کنیا فعالیت گسترده‌ای دارد.

افشاگری ویکی‌لیکس از اسناد محرمانه وزارت خارجه آمریکا نیز نشان می‌دهد که یک دیپلمات آمریکایی در سال ۲۰۰۷ با «تام آمولو» مدیرکل وزارت خارجه کنیا دیدار کرد، آمولو در این دیدار تصریح کرده که کنیا و اسرائیل از سالها پیش مناسبات ویژه و همکاری‌های امنیتی و اطلاعاتی مستحکمی در تمامی ابعاد و سطوح دارند.

هاآرتص به‌صراحت در مقاله‌ای اذعان کرد نایروبی مرکز اطلاعاتی اسرائیل در قاره سیاه است و همچنان تل‌آویو به این کشور به‌عنوان مرکزی برای مبارزه با "تهدیدات تروریستی" روزافزون علیه منافع و اهداف خود در آفریقا نگاه می‌کند. این روزنامه صهیونیستی کنیا را مشتری دائمی سلاح‌های اسرائیل و محصولات امنیتی آن دانست و تأکید کرد که علاوه بر این، تجربه نظامی اسرائیل نیز در سالهای اخیر به این کشور انتقال داده شده است و نظامیان کنیایی آموزش‌های ویژه‌ای را در مناطق اشغالی دیده‌اند و مربیان اسرائیلی نیز با حضور در کنیا به آموزش ارتش این کشور پرداخته‌اند.

اسرائیل با وابسته کردن کنیا به خود در بخش‌های مختلف در سال ۲۰۱۰ و ضمن سفر وزیر کشور کنیا، به خواسته نایروبی در مقابله مشترک با شورشیان این کشور پاسخ مثبت داد و آن را خطری برای امنیت ملی کنیا اعلام کرد.