خلع سلاح مقاومت

حزب‌الله لبنان همچنان با چالشی به نام طرح آمریکایی خلع سلاح مقاومت مواجه است، اما در مجموع وضعیت باثباتی دارد، زیرا این سازمان ریشه در اکثریت شیعی جامعه لبنان دارد و در عین حال از حمایت بسیاری از طوایف دیگر لبنانی برخوردار است. از این رو تضعیف یا حذف حزب ‌الله کار آسانی نیست. در واقع، جامعه لبنان به‌خوبی می‌داند که اگر سلاح حزب‌الله نبود، لبنان حتماً سرنوشتی بدتر از سوریه پیدا می‌کرد؛ چرا که لبنان در مقایسه با سوریه، از حیث جمعیت، جغرافیا، قدرت ارتش و مناسبات برون‌مرزی، بسیار ضعیف‌تر از سوریه می‌باشد. شایان ذکر است بر اساس نظرسنجی های انجام شده اکثر لبنانی‌ها مخالف خلع سلاح حزب الله هستند. یکی از این نظرسنجی ها که بین ۲۱ تا ۲۶ آگوست انجام گرفت، از هزار لبنانی در سراسر این کشور نظرخواهی کرد که بیش از ۵۸ درصد از آنها از همه اقشار و طوایف لبنانی گفتند با خلع سلاح حزب الله قبل از دریافت تضمین‌های واقعی درباره عقب‌نشینی اسرائیل و توقف تجاوزات آن مخالفند. ۳۴ درصد هم از خلع سلاح حزب الله حمایت کردند و ۷ درصد هیچ نظری نداشتند.

در تاریخ پرفراز و نشیب جنگ‌های اشغالگرانه، یک واقعیت تلخ همواره تکرار شده است: هرگاه ملتی خلع سلاح شده، کنترل سرنوشت سیاسی خود را نیز از دست داده است. خلع سلاح به معنای حذف کامل «توان بازیگری ملت‌ها» در بحبوحه تحولات سرنوشت‌ساز منطقه‌ای و جهانی است. این حقیقت تلخ به‌طور چشمگیری در فلسطین، لبنان، یمن و عراق مشهود است. در دل این تجارب تاریخی، "اسلحه مقاومت" نه تنها یک تهدید امنیتی، بلکه تنها مؤلفه باقی‌مانده از قدرت مستقل ملت‌های اشغال‌دیده است. امروزه، پروژه‌ی هدفمند خلع سلاح مقاومت با فشار سیاسی، امنیتی، رسانه‌ای و حتی تهدید مستقیم رهبران مقاومت دنبال می‌شود. بنابراین، ضروری است پرونده‌های گذشته و معادلات کنونی را در یک چارچوب راهبردی و فعالانه مورد بازخوانی قرار دهیم. بر این اساس، اسلحه مقاومت را می‌توان در سه سطح کلیدی تحلیل کرد: ۱. کارکرد موازنه‌ساز درونی در میدان امت‌محور ۲. نقش بازدارنده اسلحه مقاومت در مقابل جنگ‌های هیبریدی ۳. راهبرد تضعیف سلاح مقاومت؛ ابزاری برای مهندسی نظم پساایران‌هراسی اسلحه مقاومت، به درستی، «خط قرمز امنیت تمدنی» در منطق دفاعی جمهوری اسلامی تلقی می‌شود. هیچ نسخه‌ای از امنیت منطقه‌ای که بر پایه خلع سلاح مقاومت بنا شده باشد، از نگاه ایران مشروع، مؤثر و ماندگار نیست. این اصلی است که چه از زبان فرماندهان سپاه بشنویم و چه از زبان دیپلمات‌های امنیتی، ثابت باقی می‌ماند. شهید حاج قاسم سلیمانی به زیبایی این اصل را بیان کرد: "اگر مقاومت سلاح نداشت، دشمن ترمز نمی‌زد." مقاومت در منطقه، بدون سلاح، مترادف با بازگشت اشغال، عقب‌نشینی تاریخی و بسته‌شدن افق‌های استقلال تمدنی است. اسلحه باقی خواهد ماند، زیرا تهدید همچنان پابرجاست. اما مهم‌تر از آن، اسلحه باقی می‌ماند، زیرا فهم سیاسی امت عمیق‌تر از آن است که تجربه تلخ خلع سلاح یاسر عرفات را بار دیگر تکرار کند.