تل آویو در دامان پکن

بر هیچ کس پوشیده نیست که روابط اقتصادی فزاینده بین رژیم صهیونیستی و چین با وجود هشدارهای داخلی در دولت اشغالگر مبنی بر سوء استفاده از این روابط برای دستیابی به فناوری نظامی و امنیتی از طریق ابزارهای مخفی، نگرانی‌هایی را در واشنگتن ایجاد می‌کند.

بین سالهای 2007 تا 2020، چین 19 میلیارد دلار در رژیم صهیونیستی سرمایه گذاری کرد که شامل 9 میلیارد دلار در فناوری و 6 میلیارد دلار در زیرساخت‌ها است. جریان تجاری سالانه بین این دو کشور نیز از 12 میلیارد دلار به 15 میلیارد دلار افزایش یافته است که چین را سومین شریک تجاری بزرگ تل آویو پس از اروپا و ایالات متحده می‌کند.

با این حال، از سال 2018 سرمایه گذاری چین در رژیم صهیونیستی کاهش یافته، همانطور که در جاهای دیگر اتفاق افتاده است. اگرچه علاقه چین به فناوری رژیم صهیونیستی از طریق تلاش پکن برای اعزام دانشگاهیان به این رژیم، خرید شرکت‌ها و ایجاد مراکز تحقیق و توسعه خود را نشان داده است.

با این وجود، چین فعالیت‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی خود را در قبال رژیم صهیونیستی با سیاست قاطعانه و گاه حتی تهاجمی تشدید کرده است. آمریکایی‌ها خطرات و چالش‌های ارتباطات رو به رشد تل آویو و پکن، از همه مهمتر انتقال گسترده فناوری، علاوه بر مشوق‌های اقتصادی برای ترویج اهداف سیاسی، جاسوسی و نفوذ خارجی را درک کرده‌اند.

یکی از نگرانی‌های ایالات متحده این است که پکن در تلاش است تا فناوری‌های امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی را از طریق انواع کانال‌های آشکار و پنهان، دولتی و غیردولتی به دست آورد. از همین روی واشنگتن به تل آویو در مورد دسترسی روزافزون چین به زیرساخت‌ها و فناوری آن هشدار داده است. با این حال بسیاری در تل آویو این هشدارها را تلاشی برای مهار روابط دولت اشغالگر با پکن می‌دانند، زیرا چنین روابطی از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردار است.

البته روابط رژیم صهیونیستی با چین دارای چالش‌هایی بوده که فراتر از موضع آمریکا است. از این رو، این احتمال وجود دارد که چین سعی‌کند نه تنها از طریق توافق، بلکه مخفیانه از فناوری رژیم صهیونیستی استفاده کند. این امر مستلزم آگاهی بیشتر از جاسوسی و خطرات سایبری ناشی از چین است که احتمالا اهداف دیگری را در بخش‌های دولتی، تجاری، دانشگاهی و جامعه مدنی دنبال کند.

نگرانی ایالات متحده از افزایش روابط رژیم صهیونیستی و چین دیگر در پشت صحنه نیست. ویلیام برنز، رییس سامان سیا، نگرانی‌های واشنگتن از افزایش مداخله پکن در اقتصاد و همچنین در بازار فناوری پیشرفته و پروژه های بزرگ زیرساختی رژیم صهیونیستی را به نفتالی بنت اعلام کرد.

این امر باعث شد کابینه رژیم صهیونیستی این موضوع را در دستور کار جلسه بنت با جو بایدن قرار دهد که این هفته برگزاری می‌شود. البته باید یادآور شد که افزایش تعامل چین با رژیم صهیونیستی موجب تنش بین دونالد ترامپ و  بنیامین نتانیاهو است. این امر به دنبال افزایش مشارکت چین در پروژه‌های زیربنایی بزرگ در دولت اشغالگر، مانند ساخت بندر جدید در حیفا و راه آهن بود. از همین روی واشنگتن مجبور شد تا از تل آویو بخواهد که مشارکت چین در چنین فعالیت‌هایی را محدود کند.

رژیم صهیونیستی هم بین حفظ روابط مهم با چین و هشدارهای ایالات متحده دچار تردید شده است زیرا نمی‌تواند تنش بین واشنگتن و پکن را نادیده بگیرد. ممکن است مجبور شود بین دو ابرقدرت یکی را انتخاب کند که البته آسان نخواهد بود زیرا می‌خواهد ارتباط خود را با هر دو کشور حفظ کند.

با وجود این، روابط اقتصادی و دیگر روابط بین رژیم صهیونیستی و چین، همچنان در حال رشد است. شرکت‌های چینی در زیرساخت‌ها و فناوری رژیم صهیونیستی سرمایه گذاری کردند و توانستند نقش مهمی در مدیریت و گسترش بنادر این رژیم داشته باشند.

قرار است ژنرال ماتان ویلنای سفیر سابق رژیم صهیونیستی در چین در ماه اکتبر شعبه‌ای از یک دانشگاه چینی را با هدف آموزش زبان چینی و میزبانی دانشجویان در این رژیم افتتاح کند.

صهیونیست ها می‌دانند که چنین تحولاتی با هدف گسترش نفوذ سیاسی و فرهنگی صورت می‌گیرد. البته برای چین، بخشی از ابتکار "کمربند و جاده" است.

رژیم صهیونیستی همچنین می‌داند که باید این واقعیت را در نظر بگیرد که لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، پکن را بزرگترین چالش برای ایالات متحده توصیف کرده است. بایدن در جلسات خود با رهبران اروپایی خواستار جبهه متحد علیه چین شد و یکی از مشاوران سیاسی وی اعلام کرد که هدف پکن دستیابی به تسلط جهانی طی 30 سال آینده است.

مسلماً تل آویو ممکن است با این ارزیابی منفی موافق نباشد اما نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد. همچنین بیش از نیمی از یهودیان جهان شهروندان ایالات متحده هستند و اگر مجبور باشد یکی از این دو را انتخاب کند، احتمالا این موضوع یک عامل تعیین کننده است.

نویسنده: دکتر عدنان ابوعامر

منبع: میدل ایست مانیتور