رصد داخلی

عصبانیت غربگرایان از دستاورد‌های ایران در شانگهای

روزنامه کیهان نوشت:در روز‌هایی که آمریکا و متحدان اروپایی‌اش با تمام توان به دنبال فشار بر ایران و فعال‌سازی مکانیسم ماشه برای جنگ روانی و فشار روانی بر ملت ایران هستند، حضور مقتدرانه رئیس‌جمهور کشورمان در اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای در چین، ورق جدیدی از دیپلماسی فعال و چندجانبه ایران را ورق زد؛ ورقی که نه‌تنها دستاورد‌های اقتصادی و سیاسی چشمگیری به همراه داشت بلکه موجب آشکارتر شدن عصبانیت غرب و دنباله‌رو‌های داخلی آن نیز شد. این سفر مهم، علاوه بر آنکه بستری برای امضای ۲۰ سند همکاری میان ایران و دیگر اعضای شانگهای شد، به فرصتی برای هماهنگی بیشتر کشور‌های عضو در برابر اقدامات خصمانه غرب به‌ویژه تلاش‌های جدید اروپا برای سوءاستفاده از سازوکار مکانیسم ماشه ـ بدل گشت.

مهلت مجمع تمام شد؛ بررسی CFT غیرقانونی است

فارس نوشت: مجمع تشخیص مصلحت نظام، به‌رغم نظر مخالفت بسیاری از منتقدین و نمایندگان مجلس، طرح پیوستن ایران به کنوانسوین پالرمو را در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ تصویب کرد و پیوستن به کنوانسیون CFT را نیز در دستور کار خود قرار داده است. براساس آیین‌نامه مجمع، پس از مطرح شدن بررسی یک موضوع، مجمع ۳ ماه وقت دارد تا آن را بررسی کند و نهایتاً با دستور رئیس مجمع بررسی می‌تواند ۳ ماه دیگر تمدید شود، یعنی مجموعا ۶ ماه. از ۱۱ دی ماه ۱۴۰۳ که موضوع بررسی مجدد دو لایحه پالرمو و CFT با کسب اجازه از رهبری در مجمع مطرح شد، بیش از ۷ ماه می‌گذرد. در طول این مدت بررسی پالرمو اگرچه به جمع‌بندی رسید، اما بررسی CFT به جمع‌بندی نرسید و مهلت قانونی آن سپری شده است؛ لذا مجمع تشخیص مصلحت نظام اجازه بررسی این لایحه را ندارد. در نهایت باید گفت اقدام مجمع در تصویب پالرمو و تلاش برای تصویب CFT، مصالح بسیار بزرگی را در کشور قربانی کرده و کشور را به سمت تعامل با نهادی برده که در راستای تحریم آمریکا است. علاوه براین اکنون مجمع نمی‌تواند اقدام به بررسی CFT کند چراکه مهلت قانونی آن سپری شده است.

اظهارات جدید روحانی

حسن روحانی: باید کانال تلویزیونی خصوصی داشته باشیم. در زمینه سیاست خارجی تخاصم‌هایی که ضرورت ندارد، دشمنی‌هایی که ضرورت ندارد، کنار بگذاریم. ما دستگاه تبلیغاتی ملی و داخلی را باید تقویت کنیم. تقویت به این نیست که مدیر صداوسیما عوض شود، حالا آن هم مدیر قوی‌تر باشد البته بهتر است. ما باید کاری کنیم صدای مردم به گوش همدیگر برسد. دو، سه، چهار کانال ملی داشته باشیم، مال دولت باشد. ۱۰، ۲۰، ۳۰ کانال هم داشته باشیم خصوصی باشند، مال مردم باشد، البته در چارچوبی با نظارت جمعی. اگر می‌خواهیم خواست مردم را عمل کنیم، نیرو‌های مسلح را ببریم در وظایف ذاتی خودشان. دستگاه اطلاعاتی درست کنیم که تنها کارش، اطلاعات باشد. مگر در کشور‌های دیگر کار‌های اقتصادی را نیرو‌های مسلح انجام می‌دهند؟ در زمینه سیاست خارجی تخاصم‌هایی که ضرورت ندارد، دشمنی‌هایی که ضرورت ندارد، کنار بگذاریم. اگر یک ملت ۹۰ میلیون پشت سر حاکمیت باشد، محال است آمریکا و اسرائیل، ناتو و همه دست به دست هم بدهند، بتوانند یک ملت را شکست دهند. / خبر آنلاین

وارونه جلوه دادن واقعیات!

آذر منصوری نوشت: لغو کنسرت خیابانی همایون شجریان، فراتر از یک تصمیم اداری یا امنیتی، نشانه‌ای است از تداوم سیاست‌های هراس از امید. در شرایطی که جامعه ایران با فرسایش سرمایه اجتماعی، ناامیدی عمومی و مهاجرت گسترده نخبگان مواجه است، هر روزنه‌ای برای بازسازی اعتماد باید مغتنم شمرده شود، نه مسدود. ️ کنسرتی که قرار بود در فضای باز و در میدان آزادی اجرا شود، نه مطالبه‌ای ساختارشکن بود و نه حرکتی سیاسی. بلکه تلاشی فرهنگی بود برای بازگرداندن مردم به خیابان، نه برای اعتراض، بلکه برای آشتی؛ آشتی با موسیقی، با فضا‌های عمومی و با خودِ شهر. جالب آن‌که تندرو‌های داخلی و براندازان خارج‌نشین، هر دو به‌نوعی با چنین رویداد‌هایی مسئله دارند. هر دو از بازسازی پیوند مردم با زندگی در همین خاک، واهمه دارند. زیرا جامعه‌ای که هنوز می‌شنود، می‌خواند و به با هم بودن فکر می‌کند، نه به خشونت پناه می‌برد و نه به انفعال.

کلاس اسرائیل‌شناسی گنجی برای اصلاح‌طلبان

مشرق‌نیوز نوشت:اکبر گنجی فعال سیاسی مقیم در آمریکا در واکنش به بیاینه اصلاح‌طلبان خواسته تا در کلاس درس اسرائیل شناسی شرکت کرده تا در وقت ضروری دوست را از دشمن به درستی تشخصی دهند: «اصلاح طلبان «اسرائیل شناس» نبوده و نیستند، ارائه استراتژی برای بیرون آمدن از وضعیت فعلی نیازمند اسرائیل شناسی و آمریکا شناسی است. ما در ایران فاقد اسرائیل شناس هستیم و این بزرگترین نقطه ضعف ماست. این سخن علیه اصلاح طلبان نیست، این تاکید بر نقطه ضعف ماست» کنایه اکبر گنجی به اصلاح‌طلبان قدیمی و استخوان خرد کرده حکایت از رفتار‌هایی دارد که این روز‌ها از جبهه اصلاحات سر زده است، از جمله نوشتن یک بیانیه در دوران پسا جنگ که آنقدر مبتدیانه نوشته شده که گویی از خارج به داخل منعکس شده باشد. این بیانیه بیش از آنکه تقویت کننده وحدت و انسجام ملی باشد صدا‌هایی در خود دارد که نجوای موساد را می‌دهد تا جایی که باید این سوال را مطرح کرد که نگارش آن کار اسرائیل بوده یا کسانی که اسرائیل را نمی‌شناسند؟

کوبیدن کروبی بر طبل مذاکره

مهدی کروبی در جدیدترین اظهارات خود گفته است: به‌رغم وضعیت اسفبار کشور همچنان بر ادامه‌ی سیاست‌های گذشته در حوزه مسائل داخلی و بین‌المللی اصرار می‌شو. در حالیکه وضعیت امروز کشور نتیجه‌ی همان سیاست‌های غلط و ماجراجویانه است. ملت ما انقلاب کرد تا سرنوشت‌اش را خودش تعیین کند، اما ظاهرا برخی کشور را ملک خانوادگی خود می‌دانند و غرق اندیشه‌های ناصوابی هستند و فکر می‌کنند در این کشور قدرت با همان ویژگی بسته باید بماند. لازم است برخی مسئولان خود را از منیت، توهمات و تابو‌های خودساخته برهانند تا بیش از این ملک و ملت گرفتار نشوند. درباره‌ی این نوع رابطه‌ی ایران با دنیا از جمله با آمریکا باید جواب داشت. مردم انقلاب نکردند که با هر چه ما روحانیون و مسئولین گفتیم و کردیم و عملکرد‌های اشتباه یا کوتاهی‌ها، آنها را به وضعیتی ببریم که در زمستان گاز و در تابستان آب و برق نداشته باشند. / انصاف نیوز

سخنان دبیر شورای عالی امنیت ملی به مذاق اصلاح‌طلبان خوش نیامده

علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی در شبکه ایکس نوشت: «راه مذاکره با آمریکا بسته نیست. آمریکایی‌ها فقط حرف از مذاکره می‌زنند و پای میز مذاکره نمی‌آیند و به غلط می‌گویند جمهوری اسلامی مذاکره نمی‌کند! در حالی که ما به دنبال مذاکره‌ی عاقلانه هستیم.» سخنان قابل توجه و مطمئن از سوی دبیر شورای عالی امنیت ملی به مذاق اصلاح‌طلبان خوش نیامده و روزنامه هم‌میهن طی یادداشتی با کنایه به لاریجانی می‌نویسد: "به نظر می‌رسد در مهلت باقی‌مانده برای تخلیۀ خشم اروپا از آنچه گرایش ایران به روسیه در جنگ اوکراین و ارسال سلاح برای برتری مسکو می‌پندارند و فعال‌سازی مکانیسم ماشه به قصد تلافی و انتقام، اقدام و تلاش شود. در قبال آمریکا هم چه‌بسا گزینۀ مستقیم در نظر باشد تا مجاب یا توجیه شود حساب خود را از اسرائیل جدا کند. چراکه آمریکا حسب تصور یا ادعای خود در قبال منطقه مسؤولیت دارد در حالی که اسرائیل مسؤولیتی برای خود حس نمی‌کند. همچنین آمریکا نمی‌تواند مانند اسرائیل دغدغه آینده را نداشته باشد و به فردای بی‌ثباتی نیاندیشد. "