آرزوی اتحاد

روابط جمهوری خلق چین و تایوان از نظر ساختاری ناپایدار و به طور بالقوه انفجاری است و با برخی اقدامات و اظهار نظر مقامات آمریکایی همواره بر حجم تنش افزوده میشود چند روز پیش سه تن از سناتورهای جمهوری خواه و دموکرات آمریکایی با سفر به تایوان و دادن قول واکسن کووید 19 به مقامات تایوانی یه این تنش ها دامن زدند، آمریکا همواره  در اندیشه احیای آلترناتیوی برای ضربه زدن به رقیب بین المللی خود میباشد.

تایوان

از سال 1949 که جنگ داخلی چین با پیروزی نیروهای طرفدار مائو و کمونیست ها به پایان رسید و نیروهای شکست خورده و ملی گرایان به تایوان عقب نشینی کردند از آن زمان تنگه ای بین دو منطقه محل بحران های معمول بین این دو بازیگر و یا بازیگران فرامنطقه ای از جمله ایالات متحده بوده است مقامات چینی همواره سعی دارند با استفاده از ادبیاتی مناسب و با احترام سیاست دیرینه خود را در مقابل تایوان پیش ببرند سیاست اتحاد مسالمت آمیزی که با تقویت پیوند های اقتصادی و پیوند های فرهنگی و اجتماعی خود را با این جزیره بهبود بخشیده و به موجب آن به اهداف خود برسند. در کنار آن برای تسریع در روند اتحاد، چین همواره سعی کرده با استفاده از ابزارهای مختلف تایوان را در مجامع بین المللی منزوی کرده اند مقامات چینی همواره بیان کرده اند که از سیاست چین واحد عقب نشینی نخواهند کرد و همواره به آن پایبند خواهند بود اما برای انجام این سیاست با وجود اینکه حق استفاده از زور را دارند اما از این گزینه استفاده نخواهند کرد.

شی جینگ پینگ در آرزوی چین واحد

در سالیان اخیر پس از انتخاب شی جینگ پینگ به عنوان رئیس جمهور جمهوری خلق چین، با توجه به رویکرد جدید ایالات متحده آمریکا در نگاه به شرق و ایجاد و گسترش ناامنی های امنیتی و حمایت از هرگونه مخالفت با چین واحد در هنگ کنگ و تایوان، مقامات و استراتژیست های چینی در حال بررسی مجدد رویکرد مسالمت آمیزخود نسبت به تایوان هستند و این احتمال وجود دارد که در صورت عبور تایوان از خط قرمزهای چین مقامات این کشور گزینه استفاده از زور را در دستور کار خود قرار دهند شروع رویکرد جدید چین نسبت به تایوان را میتوان کمک به گسترش بحث های ملیگرایانه ومسلحانه در حزب کمونیست چین بیان کرد و همچنین پس از اقدامات ایالات متحده در سال های اخیر مبنی بر فروش تجهیزات نظامی پیشرفته به تایوان که با مخالفت شدید مقامات چینی روبه رو شده را میتوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر تغییر نگرش نخبگان چینی در استفاده از ابزارهای غیرمسالمت آمیز برای برقراری چین واحد نام برد .

مخالفان دولت چین در تایوان معتقدهستند که طبق کنوانسیون حقوق و وظایف دولت ها که در 26 سپتامبر 1933 در مونته ویدئو اروگوئه امضا شد که از آن با نام سند اصلی دولت ها نام برده میشود در بند اول، چهار شرط برای به رسمیت شناختن یک دولت مستقل مطرح میکند؛ دولت ها باید این چهارمولفه را برای شناخته شدن به عنوان یک دولت مستقل داشته باشند که عبارتند از جمعیت ثابت، مرزهای مشخص، دارا بودن حکومت و توانایی برقراری ارتباط با سایر کشورها موافقان استقلال با استناد به این سند ادعا میکنند که با توجه به موارد گفته شده ووضعیت اقتصادی مناسب و دارا بودن نیروی نظامی مستقل با کمک مجامع بین المللی میتوانند به عنوان کشوری مستقل اعلام وجود کنند

نکته مهم در درمورد تایوان این است که قبل اینکه هرگونه اقدامی از جانب مقامات چینی صورت بگیرد اعم از مسالمت آمیز یا غیرمسالمت آمیز مقامات چینی با در نظر گرفتن این نکته که بیشتر ساکنان تایوان از قوم هان هستند که با بستگانشان در سرزمین چین ارتباط جدایی ناپذیری دارند و هرگونه اقدام نسنجیده میتواند برای چین مشکلی اساسی ایجاد کند همچنین چین به واسطه اقدامات و فعالیت های اقتصادی جهانی خود خصوصا ابتکار یک کمربند یک راه سعی دارد بدون انجام اقدامات حساسیت برانگیز در سطح جهان اندیشه سیاست خارجی خود را تماما غیرنظامی و مبتنی بر اقتصاد معرفی کند.

 اما نمیتوان این نکته را نیز نادیده گرفت که درهرصورت تایوان به علت دخالت ایالات متحده آمریکا به یک مسئله مهم و هویتی برای چین تبدیل شده است در واقع ممکن است که برخی مقامات آمریکایی اعلام کنند به سیاست چین واحد احترام میگذارند اما با تایوان کمتر از یک متحد رفتار نمیکنند حمایت های نظامی فروش تسلیحات نظامی پیشرفته و تمرینات مشترک نظامی دلیلی بر این مدعاست که آمریکا سعی دارد با ایجاد بحران برای چین جلوی پیشرفت همه جانبه این کشوررا در سطح بین الملل بگیرد.