تکاپوی تل‌آویو برای تضعیف ایران در قفقاز جنوبی

در راهبرد رژیم صهیونیستی گزاره‌ای با عنوان بحران‌آفرینی غیرمستقیم وجود دارد که در آن بر دو گزاره تاکید بسیار شده است:

الف) ایجاد بحران برای کشور هدف؛

ب) بازیگردانی رژیم صهیونیستی در ایجاد و تثبیت بحران.

این گزاره‌ها اکنون در مقابل ایران ایجاد شده و رژیم صهیونیستی در ابعاد مختلف نظامی، سیاسی و اقتصادی آن را امتحان کرده است. برای اجرای این دو گزاره دو روش هم باید اجرا شود:

نخست، حضور در مناطق پیرامونی کشور هدف؛

 دوم، ایجاد بحران های خودساخته با هدف ایجاد بحران.

در ایجاد بحران کشورهدف باید ازطریق نزدیک ترین بازیگر پیرامونی مورد تهدید واقع شود. این تهدید لزوماً تهدید نظامی نیست. بلکه کشورهدف حضور دشمن خود را در کنارش احساس کند و آن را به صورت بالقوه تهدیدی برای خود بپندارد.

این استراتژی اکنون در دستور کار رژیم صهیوینستی قرار گرفته است. وقوع این رخدادها اکنون در مناطق پیرامونی ایران محسوس است. به عنوان نمونه نشست عادی سازی روابط در اقلیم کردستان عراق، حضور لاپید در بحرین برای افتتاح کنسولگری این رژیم و اخیراً نیز ایجاد تنش و تحریک اذربایجان را می توان مواردی از این قبیل دانست.

رژیم صهیونیستی در وهله اول به دنبال محاصره ایران در ابعاد اقتصادی و در وهله دوم انتقال کانون بحران‌ها به مرزها و در نهایت انتقال بحران‌ها به داخل کشور است. این امر تنها از طریق حضور مستقیم و غیرمستقیم این رژیم در مرزهای ایران میسر می شود. تاکید آذربایجان بر الحاق استان جنوبی سیونیک ارمنستان با بازیگری رژیم صهیوینستی انجام شد. زیرا دسترسی ایران به اروپا از طریق این استان جنوبی میسر می‌شود و به نوعی رژیم صهیونیستی با این اقدام به دنبال قطع دسترسی ایران به بازارهای اروپا بود. البته دسترسی ایران به اروپا از طریق آذربایجان و ترکیه نیز امکان پذیر است اما با موضع گیری های اخیر معلوم شد که این دو کشور امکان چنین دسترسی را نخواهند داد.