❇️ سناریو اول: همکاری گزینشی و مدیریت بحران
چین با رویکردی لیبرالیستی، از درگیری مستقیم با آمریکا پرهیز میکند و با میانجیگری در بحرانها و سرمایهگذاری در پروژههای کلان مانند «کمربند و جاده» جایگاه خود را تثبیت میکند. نمونه آن، میانجیگری میان ایران و عربستان در ۲۰۲۳ و سرمایهگذاری بیش از ۲۷ میلیارد دلاری در غرب آسیا در ۲۰۲۴ است. این سیاست خطر درگیری نظامی را کاهش و منابع انرژی را ایمنتر میکند.
❇️ سناریو دوم: رقابت آشکار و صفبندی قدرتها
بر اساس رویکرد واقعگرایی، چین ممکن است در واکنش به فشارهای آمریکا حضور نظامی و امنیتی خود را آشکارتر کند، به فروش تسلیحات بپردازد و حتی نیروهای محدود مستقر کند. تجارت نظامی چین با منطقه از ۴.۵ میلیارد دلار در ۲۰۱۵ به بیش از ۱۰ میلیارد دلار در ۲۰۲۴ رسیده است، اما این مسیر خطر تشدید تنش را نیز بههمراه دارد.
❇️ سناریو سوم: تمرکز بر اقتصاد و عقبنشینی نسبی
این گزینه به چالشهای داخلی چین مانند رشد اقتصادی کندتر، بحران مسکن و نارضایتیهای اجتماعی توجه دارد. چین ممکن است بر پروژههای اقتصادی تمرکز کند و از نقشآفرینی مستقیم امنیتی بکاهد تا منابع مالی و سیاسی بیشتری به توسعه داخلی اختصاص دهد. در جمعبندی، محتملترین مسیر چین ترکیبی از سناریو اول و دوم خواهد بود.