پاسخی به نیاز کشور برای غلبه بر غافلگیری‌های اطلاعاتی و امنیتی

✅ در شرایط افزایش فشار‌های آمریکا، اسرائیل و اروپا، کشور ما نیازمند مقابله پیش‌دستانه با تهدیدات اطلاعاتی و شبکه‌های نفوذ است. تجربه‌هایی مثل کشف انبار‌های ریزپرنده و کارگاه‌های ساخت پهپاد توسط عوامل داخلی نشان می‌دهد که دشمن، سرمایه‌گذاری جدی بر «نفوذ اجتماعی-عملیاتی» کرده و با بهره‌گیری از ظواهر مذهبی و اعتماد پیش‌فرض، به سطوح حساس رسیده است.

✅ رویکرد‌های امنیتی سنتی ایران، عمدتاً واکنشی و مبتنی بر اعتماد خوش‌بینانه بوده‌اند که در برابر شبکه‌های پنهان و غیرمتمرکز ناکافی‌اند. نظریه‌پردازانی مثل رابرت جرویس هشدار داده‌اند که «سوگیری شناختی» و اعتماد به ظاهر موجه افراد، باعث نادیده گرفتن تهدیدات می‌شود. برای مقابله با این تهدیدات پیچیده، باید از الگو‌های کلاسیک ضدجاسوسی فراتر رفت و به طراحی یک معماری امنیتی جدید فکر کرد.

✅ راه‌حل پیشنهادی، گذار به «معماری اعتماد صفر» است که اصل آن «راستی‌آزمایی مستمر» و عدم اعتماد قطعی به هر فرد یا ساختار است. این مدل امنیتی بر کنترل دقیق دسترسی، تأیید هویت چندلایه و پایش دائمی رفتار تأکید دارد و می‌تواند شبکه نفوذ دشمن را پیش از فعال شدن خنثی کند. اجرای این الگو نیازمند یک تغییر راهبردی، فرهنگی و فناورانه در ساختار‌های امنیتی کشور است.