✅پس از جنگ ۱۲روزه، برخی با طرح خروج از NPT و الگوبرداری از کره شمالی، ساخت سلاح هستهای را تنها راه بازدارندگی برای ایران میدانند. اما چنین نسخهای نه با ساختار سیاسی و اجتماعی ایران سازگار است، نه امنیتآفرین است.
❇️اسکات سیگان، از نظریهپردازان برجسته بازدارندگی، میگوید:
«من معتقدم ایران یک قدرت هستهای فاقد سلاح هستهای است و مدلی است شایسته، از وضعیتی که من برای جهان ترجیح میدهم؛ یعنی برخوردار از قابلیتهای هستهای ضروری، اما فاقد سلاح هستهای.»
او همچنین هشدار میدهد که خطاهای انسانی، شرایط داخلی و درهمتنیدگی تسلیحاتی، میتوانند حتی در میان قدرتهای اتمی هم بازدارندگی را ناکارآمد کنند.
❇️وودرو ویلسون نیز با رد تصور سادهانگارانه از بازدارندگی مینویسد: "این نظریه بر ترس بنا شده نه بر عقلانیت، و بارها در تاریخ ناکام مانده است. "
❇️تجربههای هند و پاکستان، حملات به روسیه یا کره شمالی، ثابت میکنند که درگیری در عصر پهپاد، جنگ سایبری و زیرساختهای هوشمند و پایه، ممکن و پرهزینه است حتی با وجود بمب.
❇️از سوی دیگر، فتوای رهبر انقلاب درباره حرمت سلاح هستهای نه فقط دستور شرعی، بلکه رکن مشروعیت راهبردی و وجه تمایز ایران با بازیگران ماجراجوست.
❇️در این چارچوب، مسیر عقلانی برای ایران، تقویت بازدارندگی هوشمند، توسعه فناوری صلحآمیز، و حفظ وجهه مسئولیتپذیر در نظم جهانی است؛ مدلی که ایران را قدرتمند، مشروع، و متمایز نگاه میدارد.