آتش در باد برنخیزد، مگر به دامن افکننده‌اش

❇️ جمهوری آذربایجان در حالی سودای ایفای نقش میانجی در خاورمیانه را دارد که خود به تسهیل‌گر طرح‌های پرریسک تل‌آویو علیه ایران بدل شده است. میزبانی مذاکرات سوریه و اسرائیل در باکو، انتقال سلاح از تل‌آویو، و تحرکات نظامی در نزدیکی مرز‌های ایران، نشانه‌هایی از انتخاب راهی پرخطر است که دودش در نهایت به چشم خود باکو خواهد رفت.

❇️طبق نظریه «نوواقع‌گرایی تهاجمی» جان میرشایمر، در جهانی بی‌ساختار، کشوری که درک درستی از محدودیت‌های خود نداشته باشد، دیر یا زود با هزینه‌های پیش‌بینی‌ناپذیر رو‌به‌رو می‌شود. آذربایجان نیز با غفلت از ملاحظات ژئوپلیتیکی و بی‌توجهی به اصل حسن همجواری با ایران، خود را در مسیری قرار داده که نه تنها واکنش تهران را برمی‌انگیزد، بلکه ثبات شکننده منطقه را نیز تهدید می‌کند.

❇️رزمایش‌های مشترک ایران و روسیه در قفقاز و هشدار‌های صریح تهران، پیام روشنی برای علی‌اف دارند:

در همسایگی ایران نمی‌توان بر آتش فتنه دمید و انتظار آرامش داشت.

❇️اکنون زمان آن است که باکو به جای بازی در زمین قدرت‌های فرامنطقه‌ای، منافع بلندمدت خود را در تقویت روابط فرهنگی، تاریخی و مذهبی با ایران جست‌و‌جو کند؛ نه در تبدیل‌شدن به کانونی از بی‌ثباتی در قفقاز.