رصد داخلی

پیام قاطع تهران از بغداد و بیروت

خبرگزاری مهر نوشت: سفر علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، به عراق و لبنان از منظر سیاست منطقه‌ای اهمیت ویژه‌ای دارد، به‌ویژه پس از شکست‌های اخیر نظامی اسرائیل در برابر ایران. ایران در حال تقویت روابط خود با گروه‌های کلیدی همچون حزب‌الله در لبنان و نیرو‌های مقاومت در عراق است و در برابر خواسته‌های آمریکا و اسرائیل برای کاهش قدرت این گروه‌ها ایستادگی می‌کند. لاریجانی در گفت‌و‌گو با شبکه المیادین، هرگونه مذاکره هسته‌ای را بدون تضمین‌های معتبر آمریکا رد کرد و به سابقه بد واشنگتن در نقض توافقات اشاره نمود. خروج یکجانبه آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ نمونه‌ای آشکار از این رفتار است و ایران خواهان جبران خسارت‌های ناشی از این بدعهدی‌هاست. کارشناسان دیپلماسی هسته‌ای، اصرار تهران بر شروط الزام‌آور را اقدامی واقع‌گرایانه در برابر سیاست‌های غیرقابل پیش‌بینی آمریکا می‌دانند. موضع سرسختانه لاریجانی بازتاب‌دهنده صبر استراتژیک ایران و مقاومت در برابر فشار‌های قهری است.

اظهارات جدید حسن روحانی

به گزارش جماران، حسن روحانی در جمع مشاورین خود گفت: باید رابطه‌مان را با دنیا تقویت کنیم و با هر کسی که آماده مذاکره است، اگر مذاکره را به نفع کشور و منافع ملی و امنیت ملی دیدیم، حرف بزنیم. حالا اینکه قبلاً نظر چه بوده، بعداً نظر چیست، نظرات سیاسی در هر لحظه‌ای فرق می‌کند، وابسته به چارچوبی است که مقامات مسئول، مقام معظم رهبری در نظر می‌گیرند و در آن چارچوب ما باید حرکت کنیم. تنش را باید کاهش دهیم و تخاصم را باید کم کنیم. حالا حساب اسرائیل جداست، اسرائیل خودش به تنهایی هیچ چیز نیست، اگر آمریکا نخواهد، اسرائیل چیزی نیست. نیرو‌های مسلح را ببریم در وظایف ذاتی خودشان. همانی که وظیفه ذاتی‌اش است. اقتصاد کار نیرو‌های مسلح نیست. تبلیغات کار نیرو‌های مسلح نیست. مسائل سیاست داخلی کار نیرو‌های مسلح نیست. سیاست خارجی کار نیرو‌های مسلح نیست. نیروی مسلح وظایف ذاتی دارد، به وظایف ذاتی خودش عمل کند، به آن کمک کنید. بهترین سلاح و آموزش و ایمان در برابر حمله دشمنان است. دستگاه اطلاعاتی ما هم همین‌طور. دستگاه اطلاعاتی که می‌خواهد در کاسبی و تجارت باشد دستگاه اطلاعاتی نمی‌شود. دستگاه اطلاعاتی درست کنیم که تنها کارش، اطلاعات باشد. مگر در کشور‌های دیگر کار‌های اقتصادی را نیرو‌های مسلح انجام می‌دهند؟ اگر می‌خواهیم مردم با ما باشند، مردم از ما راضی باشند، کار اقتصاد را به مردم واگذار کنیم، در چارچوب قانون. هرچه که قانون می‌گوید. ما می‌توانیم جلوی جنگ دیگر را به راحتی بگیریم و اگر این کار‌ها را نکنیم و فقط شعار بدهیم، باز هم ممکن است دچار مشکل شویم.

باز هم وعده توخالی؛ این‌بار به بهانه FATF

فرشید شکرخدایی، رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری و تامین مالی اتاق بازرگانی ایران در مصاحبه با ایلنا گفت: پیش‌نیاز حل مشکلات سیاسی کشور در زمینه بین‌المللی، آماده کردن نظام بانکی ما برای ارتباط با دنیاست. او همچنین ضمن تأکید بر پیوستن کشورمان به FATF؛ تاثیرات امضای کنوانسیون‌ها را کاهش هزینه مبادله، افزایش درآمد کشور، افزایش رفاه در کشور و صادرات، کاهش قیمت کالاها، لغو تخفیفات بیجا در فروش کالا‌های ایرانی به سایر کشور‌ها و افزایش قدرت چانه‌زنی برای کاهش قیمت کالا‌های وارداتی دانسته و گفته است: پذیرش کنوانسیون‌ها موجب تسهیل سرمایه‌گذاری خارجی می‌شود.

وقتی متهمان عقبگرد اقتصادی برجام نگران رکود تورمی می‌شوند

روزنامه کیهان نوشت: حسین سلاح‌ورزی از اعضای اتاق بازرگانی در سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «اقتصاد ایران سال‌هاست که در چنگال رکود تورمی گرفتار شده است. کاهش قدرت خرید، افزایش بیکاری و تضعیف تولید، تنها بخشی از پیامد‌های این بحران هستند.» باید به نویسنده این مقاله که از بزک‌کنندگان خسارات برجام بود، یادآور شد: برجام با شرطی‌سازی اقتصاد کشور به دشمن و محدود‌سازی منابع تعاملات اقتصادی، نقش اصلی و زیر‌ساختی را در بحران‌سازی برای اقتصاد کشور داشت. در این روند معیوب، علاوه‌بر اینکه تحریم‌ها برداشته نشد بلکه زیر‌ساخت‌های آن حتی در دولت اوباما حفظ شد، تحریم‌های جدید مثل ویزا و آیسا و کاتسا و... هم اضافه شد و به موازات ثبت معدل رشد اقتصادی نزدیک به صفر ظرف هشت سال، اقتصاد ایران عملاً به عمق رکود اقتصادی و تجربه رکورد تورم بالای ۴۵ درصد پرتاب شد. تعطیلی یا نیمه‌تعطیلی چند‌هزار کارخانه، محصول همین دوره است.

گزارش یک بی تدبیری بزرگ

شرق نوشت: درصد جمعیت زیر ۲۰ ســال کشور در چند دهه اخیر با سرعتی بسیار نگران کننده کاهش یافته از ۴۶ درصد در ســال ۱۳۶۵ به کمتر از ۳۱ درصد در سال،۱۳۹۵ و اینک به سطح ۲۲.۸ درصد رسیده است. این به آن معنی است که تمایل جامعه ایرانی به فرزندآوری کاهش فوق العاده‌ای یافته است، اما این همه ماجرا نیســت. به بیان دیگر این امر فقط نتیجه تصمیم زوج‌های ایرانی به خودداری از بچه دار شدن و کوچک نگه داشتن ابعاد خانوار نبوده، بلکه در کنار آن با کاهش شدید تمایل به ازدواج و تشکیل خانواده هم روبه رو بوده‌ایم. بالاترین رقم ازدواج در ایران در سال ۱۳۸۹ و برابر با ۸۹۱هزارو ۶۲۷ مورد بوده و بعد از این ســال روند کاهشــی خود را آغاز کرده و در مدت ۱۴ ســال تا سال ۱۴۰۳ نزدیک به ۴۷ درصد کاهش داشته، و اینک جامعه با رشد سریع جمعیت مجرد بالای ۴۰ سال روبه رو است. در چنین شرایطی انتظار می‌رود متولیان امر با استفاده از ظرفیت و توانایی مراکز علمی و پژوهشی کشور مطالعات گسترده‌ای برای شناسایی عوامل واقعی بروز این پدیده نگران کننده انجام داده، و برای مهار این عوامل و جلوگیری از تأثیر مخرب آنها تدبیری بیندیشند. اما با مرور مختصر رویکرد رسمی می‌توان دریافت که تدبیری در کار نبوده است.