گرجستان تنها کشور استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی است که در آن روند دموکراتیک نسبتاً قابل قبولی حاکم است و امروزه در این کشور، فرایند دموکراتیزاسیون دیگر به عنوان اقدامی پیشگام و بدون سابقه نیست و مجموعه ای از رویکردها و برنامه های مشخص و استاندارد را در برمی گیرد. به طوریکه مؤسسات حکومتی و سازمانهای غیردولتی فعال در زمینه فرایند دموکراتیزاسیون، از تلاشهای خود در اين زمینه، تجربیات و آموخته های فراوانی کسب کرده اند.
هر چند موانعی نظیر کم عمق بودن دگرگونی ها، روند ناقص شکلگیری دولت، سازوکارهای نامتقارن تولید قدرت و ميراث به جامانده از نظام اقتدارگرا و تمامیت خواه اتحاد جماهیر شوروی در کشور گرجستان همچنان باقی است؛ امّا به نظر می رسد مقامات کشور گرجستان در یک مسئله موفق عمل کرده اند و آن حل شکاف های قومی و مذهبی است. به تعبیری به نظر می رسد در قالب دموکراسی مبتنی بر قومیت و مذهب(Consociational Democracy)، تفاوتهای قومی و مذهبی نهادینه شده است؛ به طوری که همه گروههای دینی- مذهبی اعم از مسیحیت( ارتدکس )، اسلام( شیعه و سنی) یهودیت و ... تقریباً به طور مساوی از حمایتها و مساعدت های دولتی برخوردارند و این مسئله باعث شده است کشور گرجستان به مثابه «الگویی برای هم زیستی مسالمتآميز مذهبی» در منطقه قفقاز جنوبی و کل استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی متصور شود.
مقامات حکومتی در قالب این روند دموکراتیک، از مزایا و تسهيلات اتحادیه اروپا هم بهره برداری می کنند و بدین ترتیب از یک طرف، عدالت و دموکراسی را در جامعه گرجستان تحقق می بخشند و از طرف دیگر زمینه را برای عضویت در اتحادیه اروپا فراهم میکنند.
معهذا هویت و ماهیت پیروان مکتب اهل بيت(ع) کشور گرجستان، همچنان در معرض برخی تهدیدات داخلی و خارجی قرار دارد که این امر، ضرورت حمایت و مراقبت بیشتر را ایجاب می کند. در عرصه داخلی علیرغم حاکم بودن روند دموکراتیک، به نظر می رسد به صورت پنهان و غیرمستقیم، سیاست کنترل و مدیریت بر اديان و مذاهب اقلیت به ويژه اسلام و تشیع در جریان است و اساساً استقلال هویتی و عملکردی مراکز و نهادهای غيردولتي پذیرفته نیست.
در عرصه خارجی هم، تحرکات و سیاست های دینی و هویتی کشورهای منطقه ای نظیر ترکیه، جمهوری آذربایجان، عربستان سعودی و رژيم صهيونيستي در حال تشدید است و هر کدام تلاش می کنند ایدئولوژی خاص خود را بر جامعه اسلامی و شیعی اشاعه و غالب کنند.
جمهوری آذربایجان تلاش دارد جامعه قریب به سیصد هزار نفری پیروان مکتب اهل بیت(ع)[شيعيان] را تحت الشعاع قرار دهد و بر اساس روایت خود از مذهب تشیع آنها را جذب و مدیریت کند.
کشور ترکیه هم تلاش دارد سیاستهای دینی خود را در میان نزدیک به سیصد هزار مسلمان اهل سنت ترويج و گسترش دهد و به نظر می رسد در این راستا جريان فتح الله گولن و دیگر طریقت های جماعتی به شدت فعال هستند.
جریان وهابیت هم با سرمایه گذاری های گسترده، توانسته است در مناطق مسلمان نشین نفوذ کنند و مساجد مختص خود را تأسیس کنند که تداوم این وضعیت آثار منفی زیادی به بار خواهد آورد. کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی هم طی سال های اخیر، مراکز آموزشی و فرهنگی و و دینی متعددی را تأسیس کرده اند و در حال نفوذ به جامعه گرجستان هستند.
نکته آخر اینکه، باید توجه داشت حفظ هویت تشیع در گرجستان می تواند در خنثی سازی تهدیدات و تحرکات ضدشیعی و ضدایرانی منطقه قفقاز جنوبی نقش آفرین باشد. به ویژه بعد از جنگ دوم قره باغ، زمینه های حضور و نقش آفرینی های کشورهایی نظیر ترکیه و رژیم صهیونیستی در امور دینی، فرهنگی و هویتی کشور جمهوری آذربایجان بیشتر شده و خطر بروز تفرقه و فتنه قومی و مذهبی در منطقه قفقاز هر روز درحال افزایش است.