❇️ در شرایطی که رسانههای رژیم صهیونیستی بر آمادگی برای حمله به ایران تاکید دارند، واقعیتهای امنیتی و روانشناختی نشان میدهد نگرانی اصلی تلآویو، هراس از یک اقدام پیشدستانه و غیرمنتظره ایران است. رسانههایی مانند (اسرائیل هیوم) صریحاً به افزایش احتمال حمله پیشگیرانه ایران در واکنش به تهدیدات اسرائیل اذعان میکنند و جوّی آمیخته به اضطراب و آمادهباش در جامعه امنیتی اسرائیل شکل گرفته است.
۱️⃣نمایش قدرت؛ پوششی برای ضعف راهبردی:
علیرغم لفاظیهای مقامات صهیونیست مبنی بر توانایی پاسخگویی و حمله به ایران، واقعیات میدانی و تحلیلی نشان میدهد که رژیم صهیونیستی در برابر قدرت موشکی و پهپادی ایران کاملاً آسیبپذیر است. حملات اخیر ایران به برخی مراکز حساس اسرائیل، شکاف بزرگ در سامانه دفاعی این رژیم را مشخص کرد و این پیام را به تلآویو و متحدانش رساند که تداوم ماجراجویی نظامی میتواند حیات رژیم را بهشدت تهدید کند.
۲️⃣ترس از نابودی زیرساختها و ناتوانی در تلافی مؤثر
نگرانی عمیق رژیم صهیونیستی، ناشی از این واقعیت است که ادامه هرگونه تنش یا حمله متقابل، میتواند زیرساختهای کلیدی مانند نیروگاهها، مراکز تحقیقاتی راهبردی و حتی مراکز اقتصادی و نظامی اسرائیل را به طور کامل هدف قرار دهد و نابودی جبرانناپذیر به بار آورد. همین ترس و ناتوانی از تلافی مؤثر، اسرائیل را به اتخاذ سیاستهای بازدارندهتر و محافظهکارانهتر واداشته است؛ بهطوری که بسیاری از کارشناسان معتقدند تصمیمگیرندگان این رژیم، بیش از هر زمان دیگر، متوجه محدودیتها و شکنندگی توازن قوا به نفع ایران شدهاند. این ضعف ساختاری و ترس از لطمات ویرانگر، عملاً دست اسرائیل را برای اقدام متقابل جدی بسته است.
۳️⃣چشمانداز بحران: پیامدهای دنبالهدار تقابل:
بررسی روندهای اخیر منطقهای گویای این حقیقت است که ادامه چرخه تهدید و واکنش، خطر در هم شکستن ثبات منطقهای را به شکل جدی در پی دارد. تجربههای گذشته گواهی میدهد که مداخلات نظامی، تنها بستر افراطگرایی، ناامنی و بحرانهای فرسایشی را فراهم میکند. فضای فعلی نیز بیش از هر زمان دیگری وابسته به انتخابهای عقلانی و پرهیز از تصمیمات هیجانی و شتابزده است؛ چرا که هرگونه محاسبه غلط میتواند منطقه را به سوی یک جنگ فراگیر و غیرقابل پیشبینی سوق دهد که هزینه آن برای رژیم صهیونیستی بسیار سنگین خواهد بود.
❇️ در نهایت، ژست تهاجمی و تهدیدآمیز رژیم صهیونیستی، بیش از آنکه بر اساس توان واقعی باشد، کاربرد روانی و رسانهای دارد. هراس عمیق از واکنش ایران و نگرانی از آسیب جبرانناپذیر به زیرساختهای کلیدی، روند تصمیمسازی تلآویو را با تردید همراه کرده است. سرنوشت آینده این منازعه بیش از هر چیز به مدیریت هیجانات، عقلانیت راهبردی و درک واقعیتهای جدید منطقهای گره خورده است.