بعد از جنگ دوم قرهباغ در سال 1399 ( 2020)، الهام علیاف رئیس جمهور آذربایجان بارها اعلام کرده است: "ما برای جنگ مجدد در قرهباغ آماده میشویم و آن را پنهان نکردهایم، اگر مذاکرات صلح با ارمنستان شکست بخورد سرزمینهای تاریخی خود را با زور آزاد خواهیم کرد" با توجه به رجزخوانیهای علیاف و اصرار ترکیه مبنی بر راه اندازی دالان تورانی ناتو(کریدور جعلی زنگهزور) که اردوغان بعد از پیروزی در انتخابات اخیر ریاست جمهوری ترکیه اعلام کرد: مانع اصلی افتتاح زنگه زور، ایران است نه ارمنستان! و با عنایت به تحریکات پیوستة الهام علی اف توسط ترکیه، اسرائیل و ناتو، شاهد بازی خیلی پیچیده و خطرناکی در قفقاز جنوبی به ویژه در نزدیکی مرزهای جمهوری اسلامی ایران هستیم . در این خصوص و باتوجه به روند تحولات اخیر منطقه ای و بین الملل بر آن شدیم که مصاحبه ای را با جناب آقای رضا نصرتی، کارشناس مسائل قفقاز صورت داده و پیرامون تحولات اخیر برخی سوال ها پرسیده شود.
چه تحولاتی در قفقاز جنوبی در حال جریان است؟
تحرکات آذربایجان علیه ارمنستان به طور دقیق بعد از سفر اردوغان به روسیه و دیدارش به پوتین شروع شد. گویی که اردوغان برای این اقدام رضایت پوتین را دریافت کرده است. به نظر میرسد دولت روسیه به دلیل اقدامات مشکوک ارمنستان مانند؛ رزمایش مشترک با آمریکا در استان سیونیک(استان هم مرز ایران و آذربایجان)، حمایت خود را از ارمنستان برداشته و به سمت آذربایجان تمایل پیدا کرده و یا حداقل نسبت به موضوع کم اهمیت شده است.
اکنون چند روزی است که آذربایجان در حال ارسال نیرو و تجهیزات نظامی سنگین به سمت مرز ارمنستان است، در مقابل نیز دولت ارمنستان نیروهای خود را در مرز با نخجوان و آذربایجان مستقر کرده است. مقامات بلند پایه باکو چنین ادعا میکنند که ارمنستان اقدامات تحریکآمیز و جنگ طلبانهای را انجام میدهد. بر اساس ادعاهای آنها، ارمنستان 10 هزار نیروی ذخیره را فراخوانده و به سمت مرز نخجوان و آذربایجان روانه کرده است، همچنین ارمنستان ارمنیهای موجود در منطقه آغدام قرهباغ را مسلح کرده که آنها نیز شبانگاه سنگر زده و به سمت مواضع آذربایجان تیراندازی میکنند. در مقابل، مقامات ارمنستان نیز مطالب مشابهی را مطرح میکنند.
ظاهر جریان چنین نشان میدهد که آذربایجان به همراه شرکایش از جمله؛ ترکیه، ناتو و رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد کریدور زنگهزور در استان سیونیک ارمنستان هستند. بهطورکلی اگه همه رویدادهای منطقه مورد بررسی قرار بگیرد مشخص خواهد شد که تحرکات در یک راستا در حال جریان بوده و هدف اصلی مشغولسازی ایران و روسیه در قفقازجنوبی است.
سناریوهای احتمالی برای تحولات قفقاز جنوبی کدام هستند؟
پیش از ذکر تحولات سناریوهای احتمالی برای تحولات قفقاز، یادآوری موضع قاطع مقام معظم فرماندهیکل قوا در دیدارهای جداگانه با پوتین و اردوغان در 28 تیر 1401 ضروری است؛ « جمهوری اسلامی، سیاستها و برنامههایی را که منجر به بسته شدن مرز ایران و ارمنستان شود، هرگز تحمل نخواهد کرد. چرا که این مرز یک راه ارتباطی چند هزار ساله است.»
جمهوریآذربایجان در 3 منطقه مرزی با ارمنستان اعزام نیرو داشته و در محورجنوبشرق برای تصرّفسیونیک گام برمیدارند، سناریویهای احتمالی با تحولات و تحرکات اخیر قفقاز جنوبی، به قرار زیر متصور است؛
1/3 : احتمالا در قرهباغ باشد
2/3 : یا در استان سیونیک ارمنستان جهت بازگشایی کریدور جعلی زنگه زور (الف: یا در جدار مرز ایران و ارمنستان-جنوب استان سیونیک ب: در عمق ارمنستان و شمال استان سیونیک)
3/3 : جنگ مذکور بهانهای برای وارد کردن پای ج.ا.ایران به باتلاق قفقاز جنوبی باشد(به اعتقاد برخی تحلیلگران، همة این سناریوها و تحرکات، برای درگیر کردن ایران است.)
چه مستنداتی از حضور بازیگران مختلف در تحولات قفقاز جنوبی وجود دارد؟
ارزیابی نهایی شما از روند تحولات چگونه است؟
از رزمایش آمریکا در حیاط خلوت روسیه و نیز لشکرکشی باکو به مرز ارمنستان میتوان چنین نتیجه گرفت که با توجه به اینکه ناتو و غرب که به شدت در اوکراین از جانب روسیه متحمل شکست شده است، به دنبال کشاندن تمرکز روسیه از سمت اوکراین به منطقه قفقاز و درنتیجه شکست روسیه باشد.
موضوع مهم دیگری که وجود دارد و باید به آن توجه ویژه کرد، این استکه جریانی در رسانههای ترکیه حاکم است که نشان میدهد دولت باکو تنها به دنبال ایجاد راه یا کریدور زنگهزور نیست بلکه به دنبال الحاق آن منطقه به خاک خود است. این رسانهها و کارشناسان به مرزبندی1920 تا 1928 اشاره میکند که توسط شوروی از آذربایجان گرفته و به ارمنستان داده شده است. بنابراین با حمله باکو به منطقه زنگهزور و گرفتن آن قسمت از خاک ارمنستان، مرز ایران با ارمنستان به طور کامل قطع خواهد شد. از اینرو، هوشمندی جمهوری اسلامی ایران در رصد دقیق تحولات اخیر قفقاز جنوبی و فعال نمودن دستگاه دیپلماسی کشور با هر دو طرف جمهوری آذربایجان و ارمنستان و ترسیم خطوط قرمز خود مبتنی بر حفظ مرزهای تاریخی، منجر به تأمین منافع ملی کشور شده و اهمیت جمهوری اسلامی ایران به عنوان بازیگر مهم و اساسی در قفقاز جنوبی را برای جمهوریهای آن نمایان میسازد.