پشت پرده سفر مقامات نظامی آمریکا به غرب آسیا

لوید آستین وزیر دفاع آمریکا اخیراً در یک سفر ناگهانی به چند کشور غرب آسیا سفر کرد. وی قرار بود در این سفر به ترتیب از سه کشور اردن، فلسطین اشغالی و مصر دیدار کند اما به دلایلی ناچار شد با تغییر در برنامه، در یک سفر سرزده ابتدا به عراق رفته و پس از دیدار از قاهره در پایان کار خود، روز پنج شنبه به تل آویو سفر کند. پیش از این مایک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش تروریستی آمریکا هم ابتدا به سرزمین های اشغالی فلسطین و سپس به شمال شرق سوریه رفته و از پایگاه نظامیان غیرقانونی حاضر در بازدید کرد. این سفر بدون دعوت با واکنش و اعتراض شدید دمشق مواجه شد. بر اساس اخبار موجود طی دو و نیم ماه اخیر بیش از پنج هیئت بلند پایه نظامی و امنیتی آمریکا به منطقه سفر کرده که سرزمین های اشغالی در محوریت این بازدیدها قرار داشته اند.

بر اساس برنامه اعلامی قرار بود لوید آستین پس از نشست عقبه به سرزمین های اشغالی سفر کند اما به دلیل موفقیت آمیز نبودن نتایج این نشست و آشوب ها در فلسطین، مقامات صهیونیست بالاترین مقام نظامی آمریکا را چند روز معطل کردند به گونه ای که وی مجبور شد در یک سفر ناخواسته روز سه شنبه به عراق سفری داشته و با نخست وزیر این کشور دیدار کند. آقای سودانی در این دیدار مخالفت شدید خود را با انتقال نیروهای اشغالگر حاضر در سوریه به خاک این کشور اعلام کرده و حتی خواهان خروج مابقی این نیروها از عراق شده است.

تحلیل ها پیرامون این سفرها به ویژه موارد اخیر آن دو محور متضاد را نشان می دهد. از یک سو بر اساس ادعاهای کذب وزارت دفاع آمریکا، هدف، حمایت از متحدان منطقه ای برای مقابله با تهدیدهای فزاینده ایران است به گونه ای که خبرگزاری رویترز پیش از سفر وزیر دفاع آمریکا به نقل از پنتاگون این تهدیدها را شامل ارسال سلاح، آموزش و تأمین مالی گروه های نیابتی اعلام کرده بود. اما واقعیت ماجرا چیزی خلاف این ادعاها را نشان می دهد. جلوگیری از هرگونه ماجراجویی نتانیاهو در منطقه و درگیر کردن غرب در یک جنگ بزرگ بی سرانجام، هدف اصلی این سفرهاست.

وزیر دفاع آمریکا چند هدف عمده از سفر اخیر خود دنبال می کرد. دلیل نخست حضور در دومین نشست امنیتی عقبه بود که با حضور نمایندگان این کشور، اردن، تشکیلات خودگردان فلسطین و مصر در 15 اسفند (5 فوریه) برگزار شد. بر اساس بیانیه های متناقض منتشر شده؛ هر یک از حاضران خواسته هایی داشته که پذیرش آن از سوی طرف مقابل بعید بوده است؛ لذا اجلاس با شکست مواجه شده به گونه ای که هنوز این نشست به پایان نرسیده؛ آتش درگیری ها در سرزمین های اشغالی شعله ورتر شده است. نتیجه این اتفاقات باعث شده تا برگزاری این نشست بدون نتیجه، انعکاس چندانی هم در رسانه ها پیدا نکند. اوج گیری حملات اشغالگران افراطی علیه فلسطینیان، با پاسخ متقابل مواجه شده به گونه ای که می تواند همزمان با شروع ماه مبارک رمضان، یک انتفاضه جدید را رقم بزند. مقامات غربی در تلاش اند تا مثل همیشه سنگ ها را بسته و سگ ها را آزاد کنند تا اشغالگران صهیونیست هر کار خواستند انجام دهند؛ در عین حال  امنیت شان هم خدشه دار نشود.

دومین دلیل سفر مقامات بلند پایه نظامی آمریکا به منطقه با سفر رافائل گروسی، رئیس سازمان انرژی اتمی به ایران مرتبط است. بر اساس اخبار منتشر شده نتیجه این سفر موافقت با بازرسی های بیشتر این سازمان از برخی تأسیسات هسته ای ایران است که محافل خبری، آن را یک پیشرفت در روند مذاکرات هسته ای تعبیر می کنند. غرب به‌رغم ایجاد چندین ماه آشوب و اغتشاش، ناامید از دستیابی به هدف مشخصی مجددا بر سر میز مذاکره با ایران بازگشت. این برگشت برای رژیم صهیونیستی خوشایند نبوده و نیست. لذا دائم نسبت به هرگونه توافق جدید با ایران هشدار داده و غرب را به اهمال کاری و مسامحه با ج.ا.ایران متهم می کند.

آمریکا نگران است که دولت تندوری صهیونیستی در بحبوحه تشدید جنگ اوکراین، آنها را درگیر یک بحران ناخواسته و بی سرانجام در منطقه کند. سفر وزیر دفاع آمریکا به منطقه پس از سفر آقای گروسی به تهران این پیام را به متحدان نزدیک این کشور در منطقه رساند که این کشور همچنان بر فعالیت های هسته ای ایران نظارت داشته و دولت بایدن به دنبال توافق هسته ای با ایران هستند و نیازی به اقدام نظامی ندارد.

سومین دلیل حضور مقامات نظامی آمریکا در منطقه، تشدید بحران داخلی در دولت صهیونیست ها است. روی کار آمدن دولت تندرو نتانیاهو باعث تشدید اعتراضات داخلی در سرزمین های اشغالی شده است. این امر در کنار تحرکات نابخردانه سران این رژیم در منطقه همچون تهدید ج.ا.ایران و نیز نقض حریم هوایی لبنان و چندین حمله به خاک سوریه باعث شده است تا حاشیه امنیت این رژیم به شدت کاهش یافته و باعث نگرانی مقامات غربی شود. آنها نگران اند که نتانیاهو برای فرافکنی مشکلات داخلی، دست به اقدامات متهورانه و خطرناکی بزند که یا به بهای پایان عمر نامشروع آن تمام شود و یا اینکه همچنان که گفته شد پای غرب را به یک جنگ ناخواسته باز کند. از سوی دیگر غرب نگران است که گروه های مقاومت در کشورهای همسایه، در پاسخ به تحرکات وحشیانه اشغالگران و با استفاده از آشوب های داخلی آنجا، عملیات نظامی گسترده ای را علیه این رژیم تدارک ببینند. لذا دست به دامان کشورهای به اصطلاح میانه رو منطقه مثل اردن و مصر شده اند تا با ایفای نقش میانجی، مانع از شعله ور‌تر شدن اوضاع شوند.

اما سفر بدون دعوت مایک میلی، رئیس ستاد ارتش تروریستی آمریکا به سوریه پس از سفر به سرزمین های اشغالی فلسطین نیز گر چه بدوا نوعی هشدار و نادیده گرفتن حاکمیت دولت قانونی سوریه است و این کشور باید با تمام توان مانع از تکرار چنین اتفاقاتی شود اما در واقع در بر گیرنده عمق نگرانی آنها از اوضاع منطقه و جان سربازان خود است. آنها نگران اند که در صورت بروز هرگونه تنشی، اولین قربانیان، نظامیان مستقر در شرق سوریه و در نزدیکی مرز عراق باشند که به صورت غیرقانونی در عمق محور مقاومت حضور دارند. نمایندگان دموکرات مجلس آمریکا همزمان با این سفر قطعنامه خروج نظامیان این کشور از این منطقه را به کنگره ارائه دادند که بر اساس این طرح دولت جو بایدن ملزم بود نظامیان خود را در یک بازه 180 روزه از سوریه خارج کند. این طرح با مخالفت اکثریت نمایندگان مواجه شده و رد شد. عدم رأی مثبت به خروج این نیروها، شکست دیگر لوید استین و دولت جو بایدن محسوب می شود و قطعا در تمرکز این کشور در دیگر جبهه ها هم تأثیر منفی خواهد گذاشت.