چرا "ابومحمد الجولانی" به دنبال عادی‌سازی روابط با رژیم‌صهیونیستی است؟

طنین‌سنتر؛ "کوری میلز" نماینده جمهوریخواه کنگره آمریکا به تازگی جزئیات دیدار خود با ابومحمد الجولانی رئیس جمهور خودخوانده سوریه را فاش و اعلام کرده که وی برای بهبود روابط با رژیم اشغالگر قدس، اعلام آمادگی کرده است. تنها اندکی پس از منتشر شدن این خبر، شاهد بازتاب‌های گسترده آن در رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی بوده‌ایم.

البته که پیشتر نیز گزارش‌ها و افشاگری‌های مختلفی با محوریت دیدار‌های مخفی میان نمایندگان رژیم جولانی با چهره‌های مرتبط با رژیم اشغالگر قدس منتشر و انجام شده بود. با این همه، افشای رسمی تمایل جولانی برای عادی سازی روابط سوریه با رژیم اشغالگر قدس و دلایل اقبال وی به این موضوع، در نوع خود با ۳ نکته مهم همراه است که توجه به آن‌ها مهم به نظر می‌رسد.

اول اینکه جولانی پیش از این نیز بار‌ها و بار‌ها اعلام کرده که به دنبال تقابل با محور مقاومت در تمامی ابعاد است. حال در این وضعیت، کاملاً طبیعی است که او به دنبال توسعه پیوند‌ها با جریان‌های مخالف با این محور در سطح منطقه و جهان باشد. اساساً به همین دلیل است که می‌بینیم او به صورت صریح و ضمنی خواسته‌های دولت آمریکا و رژیم اشغالگر قدس را در سوریه دنبال می‌کند.

البته که از منظری دیگر، او مهره‌ی دست نشانده است. دولتی که برخلاف مواضع ظاهری‌اش پیوند‌های راهبردی را با اشغالگران اسرائیلی دارد. از این رو، اگر از این زاویه به ماجرا بنگریم، اینکه جولانی از تمایل خود برای عادی سازی روابط با صهیونیست‌ها خبر داده به هیچ عنوان عجیب نیست.

نکته دوم اینکه جولانی با ارسال پالس‌های مثبت به عادی سازی روابط با اسرائیل سعی دارد هم خشنودی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا را جلب کند و از سطح فشار‌ها علیه سوریه تحتِ حاکمیت خود بکاهد و هم از شدت حملات رژیم صهیونیستی به خاک سوریه بکاهد. او و متحدانش هیچ مقاومتی در برابر پروژه اشغالگری و نقض حاکمیت خاک سوریه توسط ارتش رژیم صهیونیستی نشان نداده‌اند و برخی گزارش‌ها حاکی از این هستند که حتی نیرو‌های اسرائیلی تا نزدیکی دمشق نیز پیشروی کرده‌اند. از این رو، جولانی سعی دارد با جلب توجه صهیونیست ها، حدی از امنیت را در سایه ناکارآمدی رژیمش، برای خود و متحدانش ایجاد کند.

در نهایت سوم اینکه جولانی به عنوان یک مهره دست نشانده در سوریه، نمی‌تولند خود را از سایه فشار‌های خارجی و هدفمند خارج سازد. از این رو، او عملا ًدر حال بازی در نقشی است که بر پایه آن، به ادعای صهیونیست‌ها و متحدانش، تغییر نظم سیاسی خاورمیانه در دستورکار است. ادعایی که به اعتراف خودِ محافل صهیونیست و متحدان بین المللیشان، فاصله زیادی تا واقعیت دارد و موانع جدی در مسیر تحقق آن قرار دارند.

از این رو، ابراز تمایل جولانی برای عادی سازی روابط رژیم تحت امرش با اسرائیل، تا حتی نیز باید از این منظر ادراک شود. با این همه، آنچه واضح است این نکته می‌باشد که اگر گزاره مذکور محقق شود، ابومحمد الجولانی با سیلی از بحران‌های تازه جهت حکومت بر سوریه رو به رو خواهد شد. اضافه شدن این بحران‌های مشروعیتی آن هم در شرایطی که وی و متحدانش حتی همین حالا هم نمی‌توانند سوریه را به خوبی اداره کنند، می‌تواند سناریو‌های ناامیدکننده‌ای را برای آنها در ادامه راه رقم بزند.