2 پیام سکته سیاسی مهلک "امانوئل مکرون"

طنین سنتر-فرانسه به تازگی صحنه برگزاری انتخابات پارلمانی این کشور بوده است. مدتی قبل، امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه در اقدامی، پارلمان فرانسه را منحل کرد. بهانه وی از انجام این اقدام نیز فائق آمدن بر اختلافات سیاسی در فرانسه عنوان شده که این کشور دیگر تاب تحمل آن‌ها را نداشته است. با این حال، بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که مکرون در واکنش به پیروزی چشمگیر راست‌های افراطی این کشور در انتخابات پارلمان اروپایی و با هدف تضعیف موقعیت آن‌ها در پارلمان فرانسه، دست به انحلال پارلمان این کشور زده است.
با این حال، جدیدا شاهد بوده ایم که نتایج انتخابات پارلمانی فرانسه اعلام شده و حزب متبوع امانوئل مکرون یعنی حزب رنسانس، در جایگاه سوم انتخابات قرار گرفته است. نکته قابل توجه اینکه حزب راست افراطی مجمع ملی فرانسه در جایگاه نخست انتخابات قرار گرفته است.
اتفاقی که در طی دهه‌های گذشته رویدادی کاملا بی‌سابقه بوده است. در این چهارچوب، آنچه مکرون سعی داشت آن را در صحنه سیاسی فرانسه از رهگذر انتخابات پارلمانی این کشور مدیریت کند، عملا نتیجه معکوس داده و به یک بحران بزرگ برای شخص رئیس جمهور فرانسه تبدیل شده است. معادله‌ای که بسیاری از آن به مثابه سکته‌ای بزرگ و مهلک برای رئیس جمهور فرانسه یاد می‌کنند. از این رو، این رویداد حامل حداقل ۲ پیام و پیامد مهم است.
اول اینکه به نظر می‌رسد که مکرون و متحدانش تا حد زیادی در صحنه سیاسی فرانسه به آخر خط رسیده اند. اگر چه مکرون تا سال ۲۰۲۷ میلادی رئیس جمهوری فرانسه باقی خواهد ماند با این حال، در شرایطی که پارلمان فرانسه از کنترل وی خارج است و وزن منتقدان او در عرصه حکمرانی کشورش نیز به نحو قابل توجهی افزایش یافته و تفویت شده، او دیگر از توان کنشگری سابق برخوردار نیست و باید کاملا دست به عصا حرکت کند.
مساله‌ای که در نوع خود می‌تواند صورت حساب‌های سنگینی را روی دست مکرون و متحدان سیاسی اش قرار دهد. در عین حال، به نظر می‌رسد که کرسی ریاست جمهوری فرانسه حداقل با توجه به وضعیت کنونی معادلات سیاسی در این کشور، در سال ۲۰۲۷ به دست راست گرایان افراطی خواهد افتاد و حزب رنسانس که حزب متبوع مکرون است تا حد زیادی حاشیه نشین خواهد شد.
دوم اینکه انتظار می‌رود که فرانسه در ادامه راه کمتر در حوزه سیاست خارجی اش دست به ماجراحویی بزند. دلیل این مساله نیز این است که مشکلات اقتصادی فرانسه و در عین حال ماجراجویی‌های خارجی این کشور در دوره ریاست جمهوری مکرون بوده که تا حد زیادی شهروندان فرانسوی را قانع کرده تا به حمایت از راست گرایان افراطی بپردازند.
طیف‌هایی که اصل اساسی و محوری برای خود را ملی گرایی و معطوف کردن منابع مالی و اقتصادی فرانسه به توسعه خودِ این کشور و نه در راه ماجراجویی‌های خارجی تعریف کرده اند. البته که اوج گیری راست گرایان افراطی صرفا محدود به فرانسه نیز نبوده و در طی ۴ سال اخیر شاهد اوج گیری قابل توجه آن‌ها در شمار قابل ملاحظه‌ای از دیگر کشور‌های اروپایی نیز بوده ایم. به نحوی که برخی معتقدند بیراه نیست اگر بگوییم که قاره اروپا تا حد زیادی به تسخیر جریان سیاسی راست افراطی درآمده است.