❇️ برخی به اشتباه و با ابراز نگرانی نسبت به توانمندی هستهای رژیم تصور میکنند دست آخر این سلاح هستهای است که پیروز این نبرد را مشخص میکند و نه موشکهای نقطه زن و پیشرفته ایرانی، از این رو حرکت ایران به سمت تولید سلاح هستهای را در این شرایط تجویز کرده یا عدم تولید آن را در سالهای گذشته تقبیح میکنند، لیکن در موضوع سلاح هستهای نکات بسیار ویژه تری نیز وجود دارد و فقط با هدف تحقق بازدارندگی هستهای قابل توجیه نیست از جمله:
۱⃣ افزایش احتمال شکل گیری مسابقه تسلیحات هستهای در منطقه و افزایش سطح تنشها که چندان مطلوب ما نیست.
۲⃣ تصدیق ادعای دشمنان نسبت به ما در فضای بین المللی در این خصوص.
۳⃣ طرح این سوال که آیا با ساخت چند مورد کلاهک هستهای، بازدارندگی هستهای محقق میشود؟
۴⃣ گسترش مضاعف تحریمها و توجیه پذیر شدن آن ها.
۵⃣ استفاده و حتی تولید چنین تسلیحاتی در قاموس مکتب ما چندان توجیه پذیر نیست
۶⃣ در این شرایط طرح این ادعا چه بسا رژیم را برای استفاده از تسلیحات هستهای تهییج کند و نقض غرض پیش آید؛ و...
❇️ بنابراین جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر مکتب خود، تولید و استفاده از چنین سلاحهایی را تا کنون قابل دفاع نمیداند. در عوض، دانش رسیدن به توانمندی هستهای که در کمتر از ۴۸ ساعت ممکن است، خود به عامل بازدارندهای تبدیل شده و دست برتر را در بازی دیپلماتیک و دفاعی فراهم کرده است.