✅ رژیم صهیونیستی با حملات مکرر به سوریه و بهویژه به مناطق جنوبی آن، اهدافی فراتر از پاسخ به تهدیدات نظامی فوری دنبال میکند. طرح کلان صهیونیستها شامل تجزیه تدریجی سوریه و الحاق عملی بخشهایی مانند بلندیهای جولان به اسرائیل است؛ منطقهای که از دههها پیش در اشغال آنهاست. جولان برای اسرائیل نه فقط یک منطقه استراتژیک نظامی، بلکه منبع آب و یک سپر طبیعی در برابر دمشق محسوب میشود و تلآویو در پی تحکیم مالکیت خود بر آن و ممانعت از هرگونه بازپسگیری است.
✅ از دیگر اهداف این رژیم، جلوگیری از تثبیت یک دولت مقتدر و یکپارچه در دمشق است که در آینده بتواند تهدیدی علیه اسرائیل باشد. ایجاد اختلافات قومی و مذهبی، از جمله طرح تشکیل دولت مستقل دروزیها در جنوب سوریه، بخشی از همین راهبرد «بالکانیزهکردن» سوریه برای تضعیف حاکمیت مرکزی است. همچنین طرحهایی نظیر «کریدور داوود» با هدف برقراری مسیرهای نفوذ اسرائیل در عمق سوریه و لبنان و دورزدن محور مقاومت طراحی شدهاند. صهیونیستها از طریق گسترش تنش نظامی، تلاش میکنند خواستههای خود را به دمشق تحمیل کنند، از جمله در شرایطی که دمشق خواستار بازگشت دو سوم جولان اشغالی به خاک سوریه بوده است.
✅ در این میان، حمایتهای آمریکا نقش کلیدی دارد. دونالد ترامپ در دوره ریاستجمهوری خود با برداشتن تحریمهای سوریه و خارج کردن تحریرالشام و جبهه النصره از لیست سیاه و تمجید از «جولانی» به عنوان «مرد فوقالعاده»، عملاً به پروژه اشغال مشروعیت بخشید و حتی توصیه کرد ایران هم «مثل جولانی» باشد؛ ادعایی که دوگانگی و دروغهای غرب و صهیونیستها را برای تأمین منافعشان نشان میدهد. اما واقعیت این است که مردم سوریه، بهرغم مشکلات اقتصادی و ضعفهای مدیریتی حکومت بشار اسد، امروز درمییابند که در سایه حضور ایران و محور مقاومت، امنیت نسبی داشتند و سرزمینشان اشغال نشده بود. این شناخت تازه از دوست و دشمن، میتواند سرآغاز مرحلهای جدید در مبارزه ملت سوریه برای تعیین سرنوشت خویش باشد.