❇️ حملات بیسابقه رژیم صهیونیستی به مراکز حیاتی نظامی سوریه و پیشروی در بخش از جنوب این کشور، نه صرفاً یک اقدام نظامی بلکه تلاشی آشکار برای تغییر جغرافیای سیاسی و امنیتی جهان عرب است. تحلیلگران هشدار میدهند اسرائیل بهدنبال جزیرهسازی امنیتی و تجزیه عملی کشورهای عربی، ازجمله سوریه است؛ کشوری که اگرچه امروز دولتی ورشکسته دارد، اما هنوز جایگاه ژئوپلیتیکی کلیدی در نظم غرب آسیا دارد. این حملات، تهدیدی مستقیم برای هویت و یکپارچگی سرزمینی امت عربی تلقی میشود، حتی برای آنانی که بهدنبال عادیسازی روابط با تلآویو هستند.
❇️ در نگاه راهبردی، حمله به سوریه بخشی از پازل بزرگتری است که تلآویو طی دو سال گذشته با جنگافروزی در غزه، لبنان و ایران دنبال کرده است. هدف نهایی این اقدامات، نه صرفاً تضعیف محور مقاومت بلکه ایجاد نظمی نوین با محوریت اسرائیل در منطقه است؛ نظمی که در آن تلآویو خود را هژمون مسلط و فاقد موازنه قدرت با دیگر بازیگران تعریف میکند. برای مقابله با چنین جاهطلبی خطرناکی، اجماع منطقهای و درک مشترک از تهدید اسرائیل، نه بهعنوان دشمن مقاومت بلکه دشمن کل منطقه ضروری است.
❇️ نکته سوم و کلیدی، نقش مستقیم ایالات متحده در پشتیبانی از این ماجراجوییهای صهیونیستی است. رفتار واشنگتن نشان داده حتی به قیمت بیاعتباری جهانی خود، منافع تلآویو را بر هر ملاحظهای مقدم میدارد. این واقعیت باید زنگ خطر را برای کشورهای عربی و متحدان غربی آمریکا به صدا درآورد: در بحرانهای واقعی، آمریکا در کنار اسرائیل میایستد؛ نه در کنار آنان. از این منظر، حمله به سوریه نه فقط یک بحران عربی، بلکه آزمونی برای استقلال و بلوغ راهبردی منطقه غرب آسیاست.