- دولت ترامپ و تقسیم کارِ جهانی علیه قدرتهای نوظهور
- درخواست عفو نتانیاهو در میانه بحرانهای داخلی و بینالمللی
- واکاوی سفر همزمان مقامات ترکیه و عربستان به تهران
- کنترل روند افول و بازتعریف جایگاه شکننده آمریکا
- دونالد ترامپ و نقشه پنهان در قالب جنگ اوکراین
- سفر هاکان فیدان و چرخش آنکارا بهسوی تهران
- الگوی فاطمیِ مقابله با تحریف و شرایط امروز منطقه
- بسیج فرهنگ ناب و کامل از ثمرات انقلاب اسلامی
- لفاظیهای تفرقهافکنانه عناصر همسو امریکایی- سعودی در لبنان
- از تثبیت پیروزی و رد مذاکره تا تقویت بسیج و وحدت ملی
- نظم اروپا به بهای قربانی کردن اوکراین
- رمزگشایی از 2 شوک بزرگ به ترامپیستها
- ترور های رژیم صهیونیستی درلبنان وغزه
- یک پروژه توسعهای یا تغییر جمعیتی؟
- سوختن کرانه باختری در سایه سکوت عربی و جنایت صهیونی
تحلیل دیپلماتیک سفر پزشکیان به نیویورک در پرتو مکانیسم ماشه
تأثیر سخنرانی خلاقانه در سیاست خارجی: تقویت قدرت نرم و تنظیم دستور کار
در چارچوب دیپلماسی عمومی، یک سخنرانی جامع از منظر ذهن خلاق میتواند به عنوان ابزاری برای اعمال قدرت نرم عمل کند، جایی که ایران نه تنها روایت خود را به عنوان بازیگری مسئول در نظام چندجانبهگرا تثبیت میکند، بلکه دستور کار جهانی را به سمت مسائل کلیدی مانند تنشزدایی هستهای و امنیت منطقهای هدایت مینماید. با توجه به تأکید نتانیاهو بر نابودی "محور ایرانی" در سخنرانی ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، چنین سخنرانیای میتواند با بهرهگیری از رهیافتهای نوآورانه، مانند پیشنهاد ابتکارات دیپلماتیک مبتنی بر اعتمادسازی متقابل، به کاهش قطبیسازی کمک کند و ایران را به عنوان عامل ثبات منطقهای جلوه دهد، بدون اینکه به دام تقابل ایدئولوژیک بیافتد.
چالش مذاکره مستقیم با آمریکا: محدودیتهای ساختاری و روانشناختی
ادعای تأثیر مذاکره مستقیم با آمریکا در اجلاس بر رهایی از مکانیسم ماشه و تهدیدات اسرائیل، از منظر واقعگرایی ساختاری در سیاست خارجی، نادرست است؛ زیرا ماشه نه تنها محصول فشار تروئیکای اروپایی (E۳) برای همکاری با آژانس و شفافیت هستهای است، بلکه ریشه در تعادل قدرت دارد که مذاکره کوتاهمدت نمیتواند آن را دگرگون کند. نقد رفتارشناسی ترامپ نشاندهنده رویکرد معاملهگرانه و غیرقابل پیشبینی او است؛ روانشناسی سیاسی ترامپ، مبتنی بر حداکثرسازی اهرمها و اجتناب از امتیازدهی بدون فشار، مذاکره را به ابزاری برای تحمیل خواستهها تبدیل میکند، نه حل بحران. بنابراین، چنین دیداری ممکن است به جای تنشزدایی، به تشدید انزوا ایران بیانجامد، مگر اینکه با پیششرطهای ساختاری مانند اصلاحات در سیاست بازدارندگی همراه باشد.
خط مشی پیشنهادی سخنرانی: استقلال استراتژیک و محکومیت هوشمندانه
مبنای سخنرانی باید بر استقلال استراتژیک ایران استوار باشد، که ضمن محکوم کردن تهاجمات اسرائیل به ایران و غزه به عنوان نقض هنجارهای حقوق بینالملل، از رهیافتهای عملگرایانه برای تقویت ائتلافهای منطقهای بهره برد. بدون شعارزدگی، میتوان بر بازدارندگی متقابل تأکید کرد و پیشنهاد داد که ایران آماده مذاکرات مبتنی بر اصل برابری حاکمیتی است، تا تصویر ایران قوی را به عنوان بازیگری که از طریق دیپلماسی پیشگیرانه امنیت جمعی را پیگیری میکند، برجسته سازد. این رویکرد، با تمرکز بر ابتکارات خلاقانه مانند تمدید موقت ماشه در ازای شفافیت متقابل، میتواند تنشها را مدیریت کند.