سخن گفتن از سیدحسن نصرالله در سالگرد شهادتش، سخن گفتن از یک شخص نیست؛ بلکه صحبت از یک مکتب، یک پدیده و یک راه است که با رفتنش، نهتنها تمام نشد، که تکثیر شد. او معماری بود که از مقاومت، یک بنای مستحکم و یک هویت زنده ساخت.
سلاح صداقت: قدرتمندترین ابزار
بزرگترین میراث سید، شاید نه موشکهای نقطهزن، که «صداقت» او بود. صداقتی که به یک سلاح راهبردی تبدیل شد؛ سلاحی که وقتی وعده میداد، دوست و دشمن آن را باور میکردند و این باور، لرزه بر اندام اشغالگران میانداخت. او به همه ما آموخت که بزرگترین قدرت، نه در پیچیدگی تجهیزات، که در اصالت و وفای به عهد نهفته است.
معمار مقاومت: از سنگر تا فرهنگ
او فقط یک فرمانده نظامی نبود؛ یک استراتژیست بزرگ بود که مقاومت را از یک گروه چریکی، به یک قدرت منطقهایی و یک «فرهنگ» ریشهدار در دل جامعه تبدیل کرد. او با درک عمیق خود از رسانه و جنگ روانی، به ما آموخت که جنگ، تنها در میدان نظامی نیست؛ بلکه در قلبها، ذهنها و کلمات است و او فرمانده بلامنازع این میدان بود.
امروز جای او خالی است، اما راه او پررنگتر از همیشه ادامه دارد. سید حسن یک شخص نبود که با شهادت تمام شود؛ او یک تفکر است و تفکر، هرگز نمیمیرد. میراث او در چشمان هر جوان رزمندهای در محور مقاومت، زنده و جاری است.