2 نکته راهبردی در مورد مذاکرات هسته ای ایران و آمریکا

طنین‌سنتر؛ مدت زمان زیادی از برگزاری دور نخست مذاکرات هسته ای میان ایران و آمریکا با میانجی‌گری عمان نمی گذرد. رویدادی که با بازتاب های بین المللی گسترده ای رو به رو شده و تحلیل و تفسیرهای مختلفی در مورد این مذاکرات و نتایج احتمالی آن منتشر و مطرح شده و می شود. عده ای بر این باورند که حصول یک توافق فوری و زودرس هیچ بعید نیست این در حالی است که برخی دیگر به این گزاره به دیده تردید می نگرند و تاکید دارند که دیوار بی‌اعتمادی میان ایران و آمریکا بلندتر از این حرف‌هاست و به این زودی ها نباید انتظار داشته باشیم که مذاکرات اتمی میان دو طرف به نتیجه برسد.

با این همه، آنچه واضح است این مساله می‌باشد که ایران از موضع قدرت، وارد فضای مذاکره شده است. از یک سو ایران تاکید کرده که آمادگی نظامی لازم و کافی برای مقابله با هرگونه ماجراجویی نظامی علیه خود را دارد و می تواند هزینه های سنگینی را به ماجراجویان تحمیل کند. در عین حال، ایران بر اساس آنچه منابع آگاه اعلام کرده اند، خطوط قرمز خود را به صراحت در قالب مذاکرات مشخص کرده و مقام های ایرانی تاکید کرده اند که مذاکرات صرفا باید معطوف به مساله هسته ای و نه دیگر موضوعات نظیر قدرت منطقه ای و یا توان موشکی-پهپادی تهران باشد.

ورای همه اینها، ایران در تعیین مکان مذاکرات و شکل آن(مذاکرات غیرمستقیم) هم کنشگری فعالی داشته است. برخی منابع از این مساله نیز خبر می دهند که تهران با ابتکار های روشنی هم در فضای مذاکره حاضر شده است. حال در این شرایط، باید دو نکته را در مورد مذاکرات جاری میان ایران و آمریکا مد نظر داشته باشیم. نکاتی که تا حد زیادی معطوف به حراست از منافع ملی ایران هستند.

اول اینکه مساله مرجعیت رسانه ای در جریان مذاکرات بسیار مهم است. ترامپ به صورت شخصی، و تریبون‌های تبلیغاتی همسو با وی به صورت گروهی و منسجم، سعی دارند روایت ها و مسائل مطلوب خود را در مورد مذاکرات به افکار عمومی بین المللی ارائه کنند و از این رهگذر، ایران را تحت فشار قرار دهند. این مساله در مدت اخیر بارها از سوی تحلیلگران رسانه و معادله اتمی ایران مورد اشاره بوده است.

از این رو، نباید اجازه داد که ترامپ و ترامپیست ها، روایت های یک طرفه خود را در مورد مذاکرات ارائه کنند یا شانتاژهای تبلغاتی ایجاد کنند و از این طریق بر فضای مذاکرات اثرگذاری داشته باشند. نتیجه مذاکرات صرفا در اتاق مذاکره تعیین تکلیف نمی شود و طیفی از مولفه ها در این رابطه موثرند که رسانه یکی از مهمترین آن ها است.

نکته دوم اینکه باید مراقب تحرکات مخرب احتمالی صهیونیست ها علیه ایران نیز باشیم. رژیم اشغالگر قدس بزرگترین بازنده شکل گیری فضای مثبت با محوریت پرونده اتمی ایران و حصول یک توافق عزتمندانه برای ایران است.

از این رو، تجربیات تاریخی نشان داده که هیچ بعید نیست این رژیم، دست به اقدامات تروریستی نظیر به شهادت رساندن چهره های مهم یا ضربه زدن به تاسیسات مهم هسته ای کشورمان بزند. موضوعی که هوشیاری مقام های ایرانی و دستگاه های امنیتی کشورمان را طلب می کند و البته که به نظر می رسد در این رابطه تدابیر لازم اندیشیده شده است.